Gravelen is in, bikepacking ook. Om mee te gaan met de trend besloot ik me te wagen aan een tweedaags bikepacking avontuur in oktober. In groep en op een gravelfiets, twee vliegen in één klap dus! Plaats van afspraak: Girona, Catalonië, Noord-Oost Spanje.

Kort samengevat staat bikepacking voor kamperen op de fiets. Het gaat verder dan louter op de pedalen trappen. Je kan het zien als op vakantie op twee wielen. Gezelschap, genieten en avontuur primeren boven snelheid en prestaties. Ik geef toe: mijn eerste bikepacking-avontuur is geen diehard-trip. Zo overnachten we na dag één in een appartement met alle voorzieningen, waarop we een dag later terugfietsen naar Girona.  

Voor het pakken van mijn bagage valt het dus reuze mee. Mijn ballast op de fiets beperkt zich tot één outfit van normale (vrijetijds)kleren en schoenen, een toilettas en wat reservemateriaal voor het geval van mechanische pech. Het maakt dat mijn fiets niet log aanvoelt door talloze kilo´s bagage. Niet te vergelijken dus met zij die gaan bikepacken met tent, slaap-en kookgerei. Dit is anders, maar daarom niet minder leuk.

Op blote voeten door de rivier

Onze groep bestaat uit vijftien fietsers, gespreid over jong en oud, man en vrouw, dik en dun. Op een frisse ochtend in oktober trekken we ons samen op gang vanuit onze startplaats, het Palau de Bellavista hotel in Girona. Na een uurtje trappen zijn we de stad ontvlucht en komen we oog in oog te staan met de Riu Ter, de rivier die dwars op onze uitgestippelde route ligt. Erlangs of erover fietsen is geen optie. Conclusie: schoenen uit en op blote voeten door het water! Ons gravelavontuur krijgt meteen het nodige cachet.

De natte oversteek zou overigens het enige hoogtepunt van de dag vormen, want voor het restant van de eerste fietsdag fietsen we voornamelijk over toegankelijke wegen. Vlakke grindpaden waarop je vlotjes twee aan twee kan rijden, omgeven door het groen en met weinig hoogteverschillen. Uitdagend is anders, maar het biedt wel voordelen. Eén: dit is het ideale opstapje om met een bepakte fiets vertrouwd te raken met een stoffige ondergrond. Twee: in deze ontspannen sfeer is er ruimte voor smalltalk, wat maakt dat je iedereen in de groep beter leert kennen.

Die groep blijft van start tot finish netjes gegroepeerd. Dat is ons ook ingepeperd bij het vertrek: ‘bikepacking is geen wedstrijd. Het draait om samen een avontuur beleven en te genieten van de omgeving.’ Aan ons gezapige tempo is het gemakkelijk om die filosofie in de praktijk om te zetten. Genieten doen we met volle teugen. We rijden door bossen, velden, langs riviertjes. Het Catalaanse landschap oogt wondermooi in de warme en bonte kleuren van de herfst. Dankzij de zachte temperaturen voelt deze herfst ook anders aan dan de herfst zoals wij die kennen. Het voelt zalig om eind oktober in korte broek en een aangename 23 graden te fietsen.  

Hoe dichter we bij de aankomstplek Olot komen, hoe mooier en ongerepter de natuur rond ons wordt. We fietsen recht naar het hart van het natuurpark La Garrotxa dat bekend staat om zijn vulkanen. Liefst veertig vulkanische kraters bevinden zich in dit park, maar die zijn al lang niet meer actief. De laatste uitbarsting dateert al van 12.000 jaar geleden.  

Als we bij valavond Olot bereiken, staat er 62 kilometer op mijn tellertje. De stad Olot is niet te groot en niet te klein, maar wel typisch Catalaans met zijn prachtige en kleurrijke herenhuizen. Ook de pittoreske steegjes langs Plaça Major en de Sant Esteve kerk zijn een ommetje waard. ´s Avonds genieten we er van een heerlijk en verrassend goedkoop diner in restaurant Europa – een aanrader!

Zo rustig ons eerste deel van het Catalaanse graveltweeluik was, zo pittig belooft het tweede te worden. Na een woelige nacht –slapen langs de kerktoren mag dan wel charmant zijn, de klokken die elk halfuur luiden en een snurkende kamergenoot zijn dat minder- vullen we eerst onze tank met een typisch Spaans ontbijt. Een bordje ´jamón´, ´pa amb tomàquet´ en ´bocadillos´ brengt ons op krachten om opnieuw in het zadel te kruipen.  

Olot ligt aan de voet van de Pyreneeën en kan als uitvalsbasis dienen voor een héél pittige graveltocht. Wij rijden echter de andere kant op, zuidwaarts en terug naar Girona. Weliswaar langs een andere en meer uitdagende route dan de heenweg. Op het menu: 67 kilometer en 1.250 hoogtemeters, dwars door het groene decor van La Garrotxa.

Elke dag feestdag

De eerste helft van de terugrit loopt volgens een gelijkaardig scenario: korte en steile beklimmingen over grindpaden -met ook een technische passage over de flanken van de bekende Rocacorba-klim- wisselen zich af met leuke afdalingen over zacht asfalt en overzichtelijke bochten. Een heerlijke cocktail voor wie fan is van beide werelden: weg en gravel. De provincie Girona is duidelijk meer dan een paradijs voor alleen maar wegwielrenners.

Het valt me ook op hoe verkeersluw het Catalaanse binnenland is. Komt daarbij dat de weinige automobilisten respect tonen. Ze zijn niet gejaagd en ze houden afstand, ook bij het voorbijsteken. Geen wonder dat zowat de helft van het profpeloton naar deze fietsvriendelijke regio is geëmigreerd. Voor de lunch houden we halt in Banyoles. Onze tafel kijkt uit op het gekende meer waar tijdens de Olympische Spelen van 1992 de roeinummers werden afgewerkt. Een plek die je een keer moét bezocht hebben als je in de regio bent.  

In de laatste 30 kilometer richting ons hotel verwacht ik rustig uit te bollen, een gevoel dat aangesterkt is door de vele biertjes die tijdens de lunch zijn geconsumeerd. Maar de rechte lijn naar Girona heeft nog verrassingen in petto. De laatste trails zijn ‘die-hard gravel’. Steile en technische afdalingen met een losliggende bovenlaag, diepe sporen en verraderlijke bochten. Ze zorgen zelfs voor een paar valpartijen, gelukkig zonder erg.  

Weg met de stress

Zo komen we allemaal weer zonder kleerscheuren toe in Girona. Moe maar voldaan. De high five’s vliegen in het rond. Voordien zou het nooit in me opgekomen zijn om voor een weekendje weg op de  fiets naar mijn bestemming te rijden. Na deze inspirerende trip is mijn ‘mindset’ veranderd.  

Samen fietsen, eten, keuvelen, biertjes drinken, slapen en bagage pakken, het smeedt een band. Bikepacking is een gemakkelijke manier om even te ontsnappen aan de dagelijkse hectiek en stress. Het is een avontuur op twee wielen, zonder prestatiedrang. Een avontuur dat je tot rust laat komen in de natuur en dat nieuwe vrienden oplevert. Een avontuur dat smaakt naar meer.