De allereerste keer dat ik in PortAventura was, was ik 17 jaar jong en vierde ik met vriendinnen vakantie aan de Costa Daurada. Natuurlijk hoorde daar een dagje in Spanjes grootste attractiepark bij. Inmiddels zijn we jaren verder en ben ik moeder van de avontuurlijk ingestelde Olivia (7). Hoog tijd dus om PortAventura nogmaals te bezoeken.  

Onze dag begint al vroeg, want we willen natuurlijk optimaal genieten van het park en we weten dat er veel te veel te beleven valt. Dus zorgen we dat we er op tijd zijn. Bovendien vallen de rijen dan nog wel mee. De auto laten we achter op een van de enorme parkeerterreinen en we lopen nog zo’n tien minuten richting ingang. Even na 9.30 uur, als het park opengaat, lopen wij ook naar binnen. Wij kiezen voor het traditionele PortAventura Park, hoewel het Ferrari Land en het Costa Caribe Aquatic Park ook opties waren geweest. Maar het lijkt me prima om met het ‘gewone’ pretpark te beginnen.  

Snel gaan we – gewapend met de app én een papieren kaart - op weg naar SésamoAventura. Daar bevinden zich de attracties voor de kleinsten en het lijkt ons slim om daarmee te beginnen. Kunnen we zien hoe Olivia reageert. En meteen even meten, want we weten niet zeker of ze de 1,20 meter haalt. Gelukkig blijkt dat wel het geval te zijn. Dat betekent dat we veel mogelijkheden hebben, hoewel ze voor de meest spannende attracties nog even moet doorgroeien. 

Dus na de Magic Fish, de Mariposas Saltarinas, waarbij we zelf moeten fietsen om de lucht in de komen, de Magische Boom mét uitzicht, en La Granja de Elmo, de kinderachtbaan, die ze direct fantastisch vindt, kunnen we op weg naar het ‘echte werk’. Street Mission vinden wij trouwens de grootste verrassing in dit gedeelte. Een 3D-reis waarbij we zelf op virtuele koekjes mogen schieten. Ik schiet zo veel mogelijk hoge geldbedragen weg, en ben duidelijk de meest fanatieke, want ik blijk de winnaar van onze kar! 

Panda’s en de Chinese Muur 

We nemen de trein die ons van SésamoAventura naar de Far West brengt. Onderweg zien we panda’s, de Chinese muur en spotten we spectaculaire attracties. Ik geloof niet dat ik het heel erg vind dat ze nog maar net 1,20 meter is, want ik heb sterke twijfels of mijn maag het aan zou kunnen… 

We stappen uit een wereld van saloons, Amerikaanse vlaggen, cowboys en paarden. Meteen gaan we op zoek naar de Silver River Flume, een waterattractie van hout. Gelukkig zitten we niet helemaal voorin en valt de hoeveelheid water die we over ons heen krijgen mee. Maar de toon is gezet. Olivia wil meer! Dus gaan we naar de Grand Canyon Rapids, opnieuw een waterattractie. Deze komt me bekend voor uit de Efteling (Piraña). We stappen kort in de Crazy Barrels. Dan besluiten we – tot grote spijt van Olivia, maar we móeten toch even pauzeren en wat eten – op zoek te gaan naar een lunchplek met friet en een hamburger.   

Het is nog relatief vroeg en de rij valt ons mee. We blijven niet te lang zitten, want lunchtijd lijkt ons hét moment om de Stampida te proberen, dat is ongetwijfeld een van de meest spannende attracties waar we met Olivia in kunnen. De Stampida is helemaal gemaakt van hout. Twee verschillende treintjes, een rode en een blauwe, nemen het in deze achtbaan tegen elkaar op. We kunnen vrijwel meteen doorlopen en plaatsnemen! Zodra we de eerste afdaling nemen valt Olivia stil. Zelf gil ik erop los. Gelukkig staat ze even later met een brede glimlach buiten. ‘Ik wil nog een keer’. Vooruit, we doen ‘m nóg een keer.  

Mexico 

Natuurlijk wil ze daarna het liefst wéér de Stampida in, maar er is nog zo ontzettend veel meer te doen in het park, dat wij het wel genoeg vinden. We gaan naar Mexico. Het land van felle kleuren, cactussen en de Maya’s. We kiezen voor het labyrint en daarna ‘De Duivel’, El Diablo, opnieuw een spannende houten achtbaan. De Hurakan Condor, de hoogste attractie van PortAventura, is hier ook te vinden. Een vrije val van 96 meter. Maar de meest heftige attracties liggen in China. De Shambala is de allerhoogste achtbaan van Europa. En de Dragon Khan telt maar liefst acht loops, wat op het moment van de opening een record was.  

Splash! 

Het is tijd om weer langzaam weer richting uitgang te lopen, maar vertrekken niet voordat we Polynesië hebben bezocht. Bij REC® Experience is de minimumleeftijd hier 12 jaar, dus dat ‘spookhuis’ slaan we over. Wij willen graag afsluiten met de Tutuki Splash, want we kunnen best wel wat verkoeling gebruiken. De rij is lang, waarschijnlijk omdat het later op de dag alleen maar drukker wordt, maar de omgeving vol tropische planten en watervallen is prachtig. Dit vinden we het mooiste stukje van het park. Als we eindelijk aan de beurt zijn, zien we aan de kletsnatte bankjes al dat er niet aan het water te ontkomen valt. Vandaar dat veel mensen hun rugzakken in een plastic tas deden… 

In het begin gaan we rustig omhoog en glijden we een eindje door het water. Tot we ineens het randje overgaan en splash! Ik heb mijn bril op, maar die is zo nat, dat ik letterlijk niets meer zie. En dat was het ‘oefenrondje’! Eén ding is zeker, dit is waterpret. Na de echt afdaling zijn we doorweekt.  

Als we weer buiten staan, vinden we het mooi geweest. We hebben nog een behoorlijk rit terug naar Barcelona. Aan Ferrari Land zijn we niet eens toegekomen. En het waterpark, dat komt wel een keer als het nóg warmer is. ‘En dan gaan we ook in de Hurakan Condor’ lacht Olivia. Tja, over een paar jaar moet ik er vast een keer aan geloven…